De illusie van behoeften

Vaak denken we dat we pas gelukkig kunnen zijn als we iets hebben. We leven in de toekomst en zijn zo nooit helemaal tevreden met dit moment.

Maar zelfs als we alles hebben wat ons hartje begeerde, blijft er toch iets knagen, alsof er alsnog iets ontbreekt. Het is zo’n gewoonte om altijd maar meer te willen, dat niets ooit genoeg is. Het is zo normaal geworden om ons ontevreden te voelen, dat we niet beter weten. Dit geldt zowel voor de rijken als de armen, voor de einzelgangers en de sociale vlinders onder ons.

Focus juist op zijn in plaatsen hebben. Focus erop om dit moment ten volle te beleven in plaats van te dromen over een of ander object. Het mooie is dat alles dan vanzelf komt.

Er is natuurlijk niks mis met verlangens an sich – de kunst is juist om te verlangen zonder gehechtheid. Het gaat erom dat je aanwezig bent in elk moment. Wees aanwezig en laat je gehechtheid aan ‘hoe het hoort te zijn’ los. Zijn is het belangrijkste, want dat zal je vreugde brengen.

We denken vaak ten onrechte dat de dingen waar we naar verlangen ons geluk zullen brengen, maar wanneer we aanwezig zijn in de ongelofelijke energie en vreugde van het moment, dan kun je zelfs in moeilijke omstandigheden gelukkig zijn. Waarom? Omdat geluk in jou zit – altijd.

Vroeger wilde ik altijd dat dingen er op een bepaalde manier moesten uitzien. Ik was pas gelukkig als ik won: ik moest overal de beste in zijn. En als ik dat niet was, dan was ik niet gelukkig. Nu heb ik dat losgelaten, net als het lijden dat bij die mentaliteit komt kijken.

Het betekent niet dat ik geen doelen of projecten meer heb: het betekent gewoon dat mijn vervulling niet meer afhankelijk is van de uitkomsten ervan. Nu leg ik heel mijn hart in het creëren en verkennen van waar ik ook mee bezig ben. En als iets anders uitpakt dan ik me had voorgesteld, dan lijd ik er niet meer onder.

Observeer je gedachten. Wanneer je het gevoel hebt dat er iets ontbreekt, kun je vaak niet rusten tot je het hebt bereikt. Maa in werkelijkheid is het een smoesje om niet aanwezig te hoeven zijn in het moment. Dit soort trucjes van je geest houden je weg van jezelf. Want als we volledig aanwezig zijn, zonder afleidingen, zonder projecten, dan hebben we geen excuus meer om ons te beschermen tegen het onbekende.

Onze aandacht is er constant op gericht om onszelf en vergeten onderdelen van onszelf te vermijden. Maar het enige dat ons kan weerhouden van deze ongebonden vrijheid en vervulling is de angst voor het onbekende. Want in werkelijkheid is er niks om bang voor te zijn. Hoe kunnen we bang zijn voor liefde? Dat kan niet. Maar we kunnen wel bang zijn voor het onbekende.

Als je merkt dat je op zoek bent naar afleidingen, treed het onbekende dan moedig tegemoet. Wees jezelf. Hou je niet vast aan illusies. Duik de diepte in. Ken jezelf. Dat is het enige wat je ooit hoeft te weten.

Foto: Kelsey.